حسرتِ جاده‌ها
يكشنبه, ۲ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۱۲:۴۶ ب.ظ
همیشه ادعا کرده‌ام قبل از انجام یک کاری انقدر درباره ش فکر میکنم و مصمم تصمیمی را میگیرم که هیچوقت پشیمان نشوم از انجامش. یعنی یا تصمیمی را نمی‌گیرم یا اگر گرفتم با خودم عهد میکنم جایی برای پشیمانی نباید بماند.
تا حد زیادی هم این ادعایم را در واقعیت زندگیم میبینم اما پیش می‌اید لحظه‌هایی که عجیب حسرت میخورم و چند روز پیش، در یک لحظه‌یی عجیب حسرت خوردم. آهی از سر دلم بلند شد که قدرت تخریبی زیادی داشت.
خیلی دلم خواست درباره‌ش بنویسم اما هر چه فکر کردم چیزی جز سکوت نداشتم و چند قطره‌یی اشک.
ان شاءالله حال دلتون خوب شه