پریشان گویی بعد از خواب ظهر

نوعی از دلبستن، آنقدر آرام و اتفاقی روی میدهد که تو حتی فرصت نمیکنی به خودت نگاه بیندازی و ببینی سالهاست، اسیر و مجنون شده ایی. که حتی نمیشود در مسیری از دسته بندی های ذهنی ات قرارش دهی. چیزی شبیه عشق به آب نبات چوبی. همان قدر عجیب، همان قدر دور از ذهن. همان قدر نزدیک، همان قدر شدنی.