استاد ب.ب. لای ورق های کتاب جا مانده بود
امروز شروع کردم به تمیزکاری های قبل از عید و اتاق تکانی! از کتابخانه ام آغاز شد. (که احتمالا به همان قسمت تنها ختم شود :)) ) چه خاطراتی که با ورق زدن یک به یک کتابها برایم زنده نشد. نوشته هایی که صفحه اول کتاب های هدیه، دوستانم نوشته بودند و یا خودم برای خودم نوشته بودم! حدود ٧،٨ سال گذشته تمام کتابهایی که میخریدم، به خودم تقدیم میکردم و حتی خودم را 'هلیا جونم' خطاب کرده بودم. :))
کاغذهای جالبی نیز بین بسیاری از کتاب ها بود، بعضی ها یادگاری هایی بود که در همان تاریخ ِ مطالعه کتاب گرفته بودم و در همان صفحه گذاشته بودمشان. بعضی کتاب ها نیز خلاصه نویسی داشت که به صورت مرتب و با خطِ خوبی نوشته شده بود و صفحه اول گذاشته بودم. چه قدر نگرش به کتاب، مطلب یا موضوعی می تواند تغییر کند و این را از میان همین برگه هایم می فهمیدم.
یکی از آن کاغذهای نوشته شده که میان صفحات کتاب درسی 'اقتصاد مهندسی' پیدایش کردم این چنین است:
استاد ب.ب.
من از شما بسیار متنفرم. زیرا نشستن در کلاس های شما به معنای واقعی هدر دادن ساعت های بسیار مفید زندگی من است. ترجیح میدهم ساعت های گذرنده در این کلاس را جمع کنم و برای خودم بنشینم گوشه ایی کتاب بخوانم. میدانی؟ اصلا حاضرم بنشینم توی کلاسی خالی و به سقف زل بزنم و یا به نمایی از حیاط دانشگاه خیره شوم و غرق در دنیای خودم باشم. به راستی که از کلاس هایت مفید تر است. نمیدانم که خودت میدانی یا نه امّا تُف و لعنت زیادی پشت سرت راه انداخته اند. البته راه انداخته اییم. خود من هم یکی از آنها محسوب میشوم.
استاد ب.ب. حالم دارد از بی مغزی و بی شعوری ات بهم میخورد. همین الان هم مهتاب به تو فحش داد! حالا بماند که چه گفت. تنها حرمت بزرگتری و انسان بودنت را نگه میدارم اما همین را میگویم تا عقده ایی نشود و توی گلویم بماند که خفه میشوم. حال همگی ما از تو بهم میخورد!
خب احتمالا در شان یک دانشجو نیست که این چنین با استادی که دارد از او درس می آموزد برخورد کند، امّا به گمانم در آن لحظات از جای دیگری هم دلخور بوده ام! آنقدر ها هم نمک نشناس نیستم.
