من مظهر امید بودم
شنبه, ۵ خرداد ۱۳۹۷، ۱۱:۵۱ ق.ظ
اینکه یک جوان 23 ساله، در زمان اوج فعالیت و انرژی و خلاقیتش، هیچ انگیزه‌ایی برای کار کردن نداشته باشد و آینده را چیزی جز تباهی نداند چیز عجیبی نیست؟ نه؟
متاسفانه عجیب نیست. که همه ما به نوعی به آن دچاریم و من به این ناامیدی رسیده‌ام. ناامیدی از اینکه سنم، سن ریشه کردن است. از طرفی دارم ریشه میکنم و زندگی می‌سازم و ریشه‌هایم در حال خشک شدن از طرف دیگر. که نه منی باقی بماند و نه ریشه‌یی. شما چطور در این اوضاع دوام می‌اورید؟ بگویید تا کمی آرام بگیرم.
