مخاطب این نوشته: "ما"
هیچکسی غیر از خودمان متهم نیست. یعنی انگشت اشاره تان را نمیتوانید روبروی کسی جز خودتان بگیرید و صاف توی چشمانش زل بزنید که آی فلانی! تو چرا به من یاد نداده ایی باید به خودم احترام بگذارم؟ شکی در این نیست که متهم ردیف اول این ما هستیم که سالهای زیادی از عمرمان گذشته است و دریغ از گذاشتن وقتی اندک برای پرورش مغزمان.
عادت کرده اییم به فکر نکردن، به تقلید کردن و با جریان پیش رفتن که این اوج بی احترامی به شعور آدمی ست. زمان انتخابات میشود. حالا ریاست جمهوری یا شورای محله بودنش فرقی نمیکند. یاد گرفته اییم سرمان را بیندازیم پایین و پیروی کنیم. اصغر آقا کاسب محل، حاج رضایی را رای میدهد. ما هم پس! بازیگران سریال شهرزاد گروه چپ گرای سبز یشمی خالخالی را اعلام حمایت کرده است. ما هم پس!
بدون کوچکترین تلاشی با مسیر غالب، هم جهت میشویم بدون آنکه بدانیم که این رود به کدامین نقطه میریزد. میدانید، ما یاد نگرفته اییم به استفاده از شعور و حق انتخاب خودمان احترام بگذاریم. بعد طلب استقلال و آزادی هم میکنیم. آن هم احتمالا چون مثلا جوامع غربی دارند، ما هم پس!
