جنایت قاب

عکس‌ها جنایتکارند. با تمام خوبی که در حق بشریت کرده‌اند، یک جا باعث پسرفت بشریت شده‌اند. شاید بهتر است بگویم اینستاگرام یک قاتل بالفطره است. قاتلی که همان یک ذره صداقتی که در میانمان بود را از بین برد. زمانی که دوست پسر دوستم به من گفت "از اینکه فلانی هر کجا می‌رویم اول عکس می‌گیرد بعد آپلود می‌کند بعد برای فلانی جون می‌فرستد، دارد حالم بهم می‌خورد و من نمی‌توانم ذره‌یی تحمل کنم زندگی با چنین کسی را"، همان روز بود که فهمیدم اینستاگرام یک تازه به دوران رسیده‌ییست که قطعا ریشه‌ی ما اشرف مخلوقات را به کثافط خواهد کشید. شما بگویید حداقل 90درصد استوری‌هایی که از دوستان و اطرافیانتان می‌بینید حال به هم زن نیست؟ راستش را بگویید که شما هم از این شوآف‌های الکی خسته شده‌ایید یا نه؟

وقتی می‌گویم الکی، یعنی عکس زبان بسته نیست! حرف می‌زند! سطح پایین بودنش توی ذوق می‌زند! 

حرفم را پس می‌گیرم. عکس‌ها معصوم‌اند. جنایت را ما در حقشان انجام داده‌ییم. حتی فتوشاپی‌هایشان، همان‌چه که هست را نمایش می‌دهند. این ما بدبخت‌ها هستیم که حالا نقابمان شدهاست یک مشت خزعبلات سانتال مانتال شده توی کافی‌شاپ‌های به دردنخورتر! 

به گمانم چیزی بیش ندارم برای گفتن که این قصه سر دراز دارد.

نیمه تمام بماند برای وقتی که آن قدر سرخورده نبودم از انتخاب مسیر