مردهایی با کلاه پشمی مشکی و کت قرمز و شلوار سفید و چکمه مشکی

تا حالا شده که لحظه ایی حسی برایتان اتفاق بیفتد که اصلا عجیب نباشد اما شدیدا خاص باشد؟ 

پس با من تصور کنید:

در حال رانندگی در اتوبان با سرعت ٨٠ کیلومتر بر ساعت هستید. آهنگ در حال پخش تلفیقی از موسیقی سنتی شوروی و راک با صدای نسبتا بلند است. هوا کاملا ابری و تیره و باد شدیدی در حال وزیدن است و شما در حال نزدیک شدن به پلی هستید که از روی اتوبان میگذرد. سرتاسر پل که حالا در حال گذر از زیر آن هستید، پرچم ایران برافراشته است و با باد به صورت عجیبی تکان های سنگین میخورد. همه ی ٢٠ ستون، همه ی ٢٠ پرچم با رقص خاصی، با موسیقی روسی و راک... 

همه چیز خیلی خاص بود. به قدری که دلم میخواست جفت پاهایم را از روی پدالها کنار بگذارم، به این صحنه شکوهمند خیره شوم و اشک بریزم. آه گاهی وقت ها از چیزهای مسخره یی لذت میبرم که نباید اینقدر هیجان انگیز باشند!