شعر های گاه و بی گاه

تو را دوست دارم

همانند خوردن نان و نمک

همانند لب گذاشتن بر شیر آب

از بیداری یک تب شبانه

تو را دوست دارم

همانند هیجان و کنجکاوی

برای باز کردن

یک بسته بی نام و نشان

تو را دوست دارم 

همانند دیدن اولین بارِ دریا

از داخل یک هواپیما

تو را دوست دارم

همانند شادمانی های بی دلیل

هنگام رو به تاریکی رفتن آرام هوا

در عصر یکی از روزهای استانبول

تو را دوست دارم

همانند تکرار جمله ی

خدایا شکر که هنوز زنده ایم

شعر از "ناظم حکمت"

ترجمه "سیامک تقی زاده"

شعر های شبانه

یک روز گونه ی این شهر را

بوسیده،

یادداشتی کوتاه نوشته

و خواهم رفت؛

آن قدر آرام خوابیده بودی

که هرگز دلم نیامد بیدارت کنم!

شعر از "عزیز نسین"

ترجمه "سیامک تقی زاده"