صرفا خواندنی
حرف ها از یک دیدگاه به چند دسته تقسیم میشوند
حرف های نوشتنی
حرف های گفتنی
حرف های شنیدنی
حرف های واجبْ گفتنی
حرف های ناگفتنی
خلاصه حرف ها انواع مختلفی؛ به نوعی برای بیانشان، دارند.
حالا چرا نوشتن اتفاق می افتد؟ این که شما حرفی برای گفتن دارید اما مخاطبش را ندارید. یا حداقل گمان میکنید در اطراف خود کسی نیست که بتواند حرف شما را درک کند. یا شاید هم عده زیادی مثل من از گفتن حرف ها رو در روی افراد میترسند. یا واژه ها در مغزشان به هنگام باز کردن دهان، میخشکد. پس مینویسید. اول به دلیل آنکه بعد از نوشتن، خودتان مخاطب جدیدی برای خودتان میشوید و این فرصت ایجاد میشود که به دید قضاوتی به حرف هایتان نگاه کنید. همچنین اگر نوشته را با کسی یا کسانی به اشتراک بگذارید، سعی دارید که از گوشه و کنار دنیا برای خود مخاطب یافت کنید. شاید به همین دلیل است که "ما به نوشتن زنده اییم" کلام خیلی ها شده است. این نوشته هم نه علمی بود، و نه نتیجه گیری خاصی را به همراه داشت. خواستم بگویم حتی اگر نوشته ها بی سر و ته باشند و یا بی پایان باشند، ولی انتشار پیدا کرده اند، به آن دلیل است که نوشته در یکی از دسته های واجبْ گفتنی قرار گرفته است.
