عادت و چاه دستشویی
دستشویی ایرانی دیده ایید تابحال؟؟
سنگ دستشویی منظور است البته! سنگ مستطیلی شکل معمولا به رنگ سفید! دو لبه کنار، شیارهایی برای اصطکاک جای پا و عدم لیز خوردن! وسطش گودی بیضی شکلی دارد که به عمق های متفاوتی فرو رفته، و در آخر سوراخ چاه! تصور چاه توالت مقداری حال بهم زن است ولی خب داستان از آن جا شروع می شود که خیلی از ماها توی خانه هایمان دستشویی ایرانی را ترجیح میدهیم ولی خب معایبی هم دارد! مثلا بوی بدی که از چاه گاهی اوقات به مشام میرسد و حتی با تهویه و اسپری چاره ساز نیست!
حالا برای رفع این مشکل و زیبا سازی (!!) وسیله ایی پلاستیکی ساخته شده است که گویا بوگیر سوراخ چاه نام دارد! شبیه دری است برای خروجی چاه!! محافظی با دو لنگه در مانند فنری!! گلاب به رویتان بعد از انجام کار (!) نیروی گرانش زمین غلبه میکند، و کار شما (!) به سمت پایین سقوط میکند!
این توضییحات مفصل تنها برای این بود که فضا را تصور کنید. همین کم ارزش ترین اتفاقی که شاید خیلی ها دیده باشند.
قبل تر ها ما از این بوگیرها نداشتیم! راستش را بخواهید من از تصور آن که یک شی پلاستیکی بگذارند روی ورودی چاه که هزار میکروب و کثیفی مینشیند روی آن، حالم که بهم میخورْدْ، هیچ، در آستانه بیهوشی هم قرار میگرفتم. دیگر با هزار داستان و حرف های مامان که آی بهتر است بدت بیاید تا دستشویی بوی بد بدهد، آخر راضی شدم. ( توی خانه از همه با ادا و اطوارتر من هستم!! )
بعد از چند روز خب آدم عادت می کند دیگر، شده بود یک مسئله کاملا فراموش شده که حتی فکرش را هم به کلی فراموش کرده بودم.
چشمتان روز بد نبیند چند روز پیش، یکی از فنرهای این دستگاه خراب شد. با زور و بد بختی و تمامی ملزومات لازم بهداشتی، نظیر دستکش یک متری! و پلاستیک زباله! بابا (طفلک بابا) از روی چاه برداشتش تا فردای آن روز یک عدد بوگیر نو بخردو جایگزین کند.
کل روز میترسیدم بروم دستشویی! انگاری تابحال ته چاه را ندیده بودم. اصلا این شکلی تصور کردن دستشویی هم از یادم رفته بود. تا فردایش که دوباره بوگیر جدیدی گذاشتند روی آن، آرام و قرار نداشتم!
این همه داستان گفتم که بگویم
ما خیلی زود و راحت عادت میکنیم. عادت به هر چیزی. حتی همین بوگیر چاه که آنقدر مسخره است که فکرش را هم نمی کنید. عادت خوب نیست.
جایی خواندم
عادت اراده را نابود میکند. هرگز چیزی به اندازه ی عادت نفرت انگیز نبوده است.
